Każdy z nas w głębi serca wie co jest dla niego dobre, co sprawia mu przyjemność,  za czym tęskni o czym marzy. Mając dostęp do tej wiedzy możemy cieszyć się siłą witalną i w pełni ją wyrażać. Czasem jest tak, że pod fałdą codziennych spraw, nadmiernego pobudzenia, obciążenia tracimy łączność z wewnętrznym głosem, a przecież wiedza, siła twórcza nie znika. Zmienia się czasem ufność, że mamy do niej dostęp. By powrócić do tej łączności niekiedy wystarczą małe rytuały codzienności: spacer, dobre jedzenie, rozmowa z bliską osobą, ulubione zajęcie. Czasem jednak potrzebujemy oczyścić przestrzeń, rozświetlić umysł, zatroszczyć się o ciało by na nowo skontaktować się z pulsującą siłą twórczą i wiedzą która zamieszkuje naszą podświadomość.

Zanurzając się w ciszy możemy obserwować i stać się świadkami własnego wewnętrznego świata. Czasem może nam się zdawać, że cisza to po prostu brak dźwięku lub bodźców, wierzę jednak, że może być ona świadomym wyborem, stanem obecności, w którym jesteśmy u siebie niezależnie czy jest to ruchliwa ulica czy przepiękna pusta plaża. W ciszy dotykamy siebie, tego co ważne. Cisza daje nam możliwość obserwacji życia wewnętrznego i zewnętrznego. Pozwala zrzucić kurtynę przebarwień i zniekształceń. Pozwala zobaczyć życie takim jakie jest. Praktykując Lomi Lomi Nui potrzebujemy mieć dostęp do tego stanu dla siebie i dla tego, który w zaufaniu poddaje się naszym dłoniom, by to co przychodzi mogło wybrzmieć.